Heimwee naar sneeuwklokjes

Het sneeuwklokje is een van de weinige bloemen die in de winter zijn kop boven de grond uitsteekt, plotseling, alsof hij er altijd al gestaan heeft. Het plantje wekt bij mij altijd een gevoel van heimwee op door zijn opvallende en uitzonderlijke vorm, alsof niemand hem ooit verteld heeft hoe een bloem eruit ziet. Het bloempje lijkt teer maar is ontzettend sterk (anders zou het zich niet met veel kracht door de sneeuw wurmen) en is zelfs giftig.

Een slaperig sneeuwklokje

Als het had gesneeuwd verwelkomde het sneeuwklokje me regelmatig als kind bij de voordeur, in de border waar in andere seizoenen andere planten in groten getale bloeiden. Zonder enige aankondiging stond hij ineens in vol ornaat in de voortuin. Maar zijn kop liet hij hangen, alsof hij zich eenzaam voelde, niet blij was met al die kou en zich nog even bij de slapende wereld wilde voegen. Op zulke koude dagen voelde ik me net als het sneeuwklokje: ik moest wel de deur uit, naar school, maar eigenlijk bleef ik liever in mijn warme bed liggen.

Voor kou en dauw

Eerst smolt alle sneeuw rond de voeten van het sneeuwklokje weg, daarna borg hij zich weer op tot de volgende winter. Dit herhaalde zich elk jaar. Ik vond het plantje dapper, en voelde me een beetje trots dat hij zich elk jaar weer in onze tuin liet zien, gebruikmakend van de eerste zonnestralen en het licht dat weerkaatst werd door de spierwitte sneeuw. Regelmatig vroeg ik me af waarom hij niet net als de tulp en de hyacint gewoon nog even kon wachten, dan zou hij veel minder energie nodig hebben om te groeien. De reden dat hij veel eerder naar boven komt dan zijn opvolgers, is natuurlijk zodat hij goed opvalt, zonder andere uitslovers om zich heen. En als hij zijn werk gedaan heeft, krijgt de rest genoeg tijd om te vechten om bewondering.

Zomerslaap

Tien jaar na mijn geboorte verhuisden we naar een woning een kilometer verderop, met een veel grotere tuin, en veel meer ruimte voor sneeuwklokjes, maar in deze tuin hebben we nooit sneeuwklokjes gehad. Recentelijk vroeg ik me af of de sneeuwklokjes nog steeds in mijn oude voortuin zouden staan. Ik besloot mijn ouderlijk huis te bekijken via Street View, maar waarschijnlijk kon ik er niet achter komen, aangezien Google altijd foto’s maakt in de zomer, en de sneeuwklokjes dan in diepe zomerslaap zijn. Toen ik het huis bekeek, zag ik het meteen: de hele border was vervangen met stenen.

Ergens hoop ik dat de bollen nog steeds onder de stenen zitten, en een groot tuinliefhebber de stenen over een paar jaar zal weghalen. Dan zal ook zijn dochter ’s winters weer verrast worden met deze wonderschone prima ballerina.

Lees verder op de volgende pagina voor verzorgingstips en prachtige evenementen.

Verzorgingstips voor sneeuwklokjes

Sneeuwklokjes zijn ideaal voor het opvullen van kale plekken in de tuin. Je plant ze vóór november, anders drogen de bollen uit. Een ideale plek is onder een bladverliezende boom, zodat ze in de winter genoeg licht krijgen, en in de zomer kunnen uitrusten. Laat de bladeren van het bolgewas aan de plant zitten, hier haalt het sneeuwklokje nog voeding uit. Als het blad is afgestorven, kun je de bollen delen. Hoe gaat dat in z’n werk?

• Spit de bolletjes uit de grond.
• Trek de pol voorzichtig uit elkaar.
• Plant de bollen terug op hun nieuwe plek, ze mogen best een beetje bij elkaar staan.
• Geef de sneeuwklokjes wat water.

Evenementen met sneeuwklokjes

Het Sneeuwklokjesfestival vindt in 2019 weer plaats bij An Fallinger, van 15 t/m 17 februari, 22 en 23 februari. De entree is 2 euro. In Wolfheze kun je het Sneeuwklokjesfeest bezoeken van 7 t/m 9 februari in De Boschhoeve. Liever sneeuwklokjes kijken? Dat kan op Texel op 26 en 28 februari, en op 2 en 5 maart.